မည်သည့်ကျောက်မျက်ကိုမဆို မီးဖြင့် လောင်ကျွမ်းစေခြင်းငှာ မီးလောင်ခြင်း၏ လျှို့ဝှက်ချက်ကို ဖော်ထုတ်၍ မလောင်စေရ။

ကျောက်မျက် အပူကုသမှုသည် မမျှော်လင့်ထားသော ဇာတ်လမ်းအကျဉ်းမှ ဖြစ်ပေါ်လာသည်- 1968 ခုနှစ်တွင် ထိုင်းနိုင်ငံ၊ Chanthaburi တွင် ကျောက်မျက်ကုန်သည် ရုံးတစ်ရုံး ရုတ်တရက် မီးလောင်သွားခဲ့သည်။ရုံးခန်းထဲတွင် ကျောက်မျက်ရတနာများ သိမ်းဆည်းရန် အချိန်မရှိ၍ မီးကူးစက်မှုကိုသာ စောင့်ကြည့်နေရသည်။မီးငြိမ်းသွားပြီးနောက် စင်ပေါ်သို့ပြန်တက်ကာ ကျောက်မျက်ရတနာများကို ကောက်ယူကာ မူလသီရိလင်္ကာမှ နို့စိမ်းနီလာဖြူအထုပ်သည် မီးငြိမ်းသတ်ပြီး လှပသောနက်ပြာရောင်သို့ ပြောင်းလဲသွားသည်ကို တွေ့ရှိခဲ့သည်။
မြင့်မားသောအပူချိန်တွင် လောင်ကျွမ်းခြင်းသည် ကျောက်မျက်ရတနာများ၏ အရောင်နှင့် ကြည်လင်မှုကို မြှင့်တင်ပေးနိုင်ကြောင်း လူတို့သိရှိစေသည့် ဤသေးငယ်သောရှာဖွေတွေ့ရှိမှုဖြစ်သည်။နောက်ပိုင်းတွင် မျိုးဆက်တစ်ခုမှ မျိုးဆက်တစ်ခုသို့ ကူးဆက်ပြီးနောက် ဤအပူပေးနည်းကို ဆက်လက်ထိန်းသိမ်းထားခဲ့သည်။ပိုမိုကောင်းမွန်လာပြီးနောက်တွင် တွင်ကျယ်စွာ အသုံးပြုလာကြသည်။